Sunday
“Κυριακή
γιορτή και σχόλη να 'ταν η βδομάδα όλη...”
έλεγε η ελληνίδα Marilyn
Monroe - Αλική
Βουγιουκλάκη στο “Η κόρη μου η
σοσιαλίστρια”. Φτάσαμε στο τέλος της
εβδομάδας! Άλλοι ετοιμάζουν πικ-νικ και
εκδρομούλες όσο ακόμα είναι ζεστά. Άλλοι
συζητάνε που να πάνε για κυριακάτικο
brunch,
και
όσοι όπως εμένα, είναι πιο αγγλόφιλοι
περιμένουν το Sunday
roast να
βγει απ' τον φούρνο για να ετοιμάσουν
το gravy
και
τα
Yorkshire puddings!
Η
“ημέρα του Κυρίου” είναι η Κυριακή, κι
αυτό το γεγονός μου θυμίζει ένα καθηγητή
μου, που μας έλεγε μια φράση που πάντα
θυμάμαι για τις Κυριακές: “Οδηγόι
προσέχετε! Ηλικιωμένοι πάνε στην εκκλησία
και νεαροί επιστρέφουν απ' τις νυχτερινές
τους εξόδους!”. Καλές σας εξορμήσεις
λοιπόν! Να, και οι επιλογές μας για
Κυριακή! Όβερ εντ άουτ!
The
Velvet Underground/Sunday Morning/The Velvet Underground & Nico/
1967/ Verve
Αυτή
η καταραμένη πρέζα έxει
κάνει γερή ζημιά σε πολύ καλό κοσμάκη!
Τον είδα τον Reed
πρόσφατα
στο Λονδίνο και όσο εξαιρετική κι αν
ήταν η συναυλία που μας παρουσίασε ο
κύριος “βελούδος” ήταν φανερό το πλήγμα
του χρόνου και της χρήσης. Το “Κυριακή
Πρωί” είναι μια σύνθεση τρελά αγαπημένη!
Ο δίσκος γενικότερα είναι δηλαδή. Η
στιγμή εκείνη, που η βελόνα αγγίζει το
track
1, side A του
Velvet
Undergound & Nico είναι
απλά μαγευτική. Όπως βεβαία το έχει
θέσει και πολύ όμορφα ένας απ' τους
αγαπημένους μου “παραθετώμενους”, ο
κύριος Straw
Dogs φυσικά:
“Η μπανάνα είναι μεγάλη υπόθεση”. Μες
τα ναρκωτικά, τα “ξύδια” και την
εξαθλιώση γραμμένος ο δίσκος, με ένα
παραγωγό που έμελλε να δημιουργήσει
ένα τεράστιο cult
flollowing
μέχρι
τις μέρες μας, εν ονόματι Andy
Warhol. Πρώτη
δισκογραφική τους δουλειά και έχω ήδη
χάσει το παιχνίδι με αυτά που ήθελα να
πω! Ο πρώτος τελοσπάντων δίσκος των
Underground
έχει
επηρεάσει τους άπαντες! Η μουσική των
ημερών μας δε θα ήτανε έτσι αν δεν υπήρχαν
οι κύριοι Lou
Reed και
John
Cale. Πέραν
τις ψυχεδελικές “ραψωδίες” που έχουνε
συμπεριλάβει στο δίσκο αυτό, που όσοι
είστε της σχολής των Floyd
παρακαλώ
αναθεωρήστε (!), η pop
πλευρά
του δίσκου δίνει και παίρνει! Η δεσποινίδα
Nico
εκ
Γερμανίας με τα περίεργα και eerie
φωνητικά
της δίνει εδώ ερμηνείες που οι άλλοι
τρεις μετατρέπουν σε ρεσιτάλ. Πολύ πρωί
όμως διάλεξα να τα γράψω όλα αυτά και
αν συνεχίσω θα μπορούσα να εκδόσω βιβλίο
με αυτά που 'χω να πω! Sunday
Morning και
τέλος της εβδομάδας. Ελπίζω να το
απολαύσατε όσο το έχουμε απολαύσει κι
εμείς! Αλλά πάμε να δούμε πρώτα τι έχει
να προτείνει ο φίλτατος συνάδελφός μου!
O
Straw Dogs επιλέγει:
Lydia
Lunch – Gloomy Sunday
LP,
“Queen of Siam”, 1980 Zea
Η
ιστορία λέει ότι η εν λόγω Κυριακή
καμώθηκε στην Ουγγαρία το 1933 απ’ τον
πιανίστα Rezső Seress, εξ’ ού και το παρατσούκλι
του “Hungarian Suicide Song”. Με το που κυκλοφόρησε
άρχισαν οι αυτοκτονίες από κάποιους
που δεν ήθελαν και πολύ όταν το άκουγαν.
Στην Αμερική το έκανε γνωστό η Billie
Holiday το ’41 και σε αγγλικούς στίχους του
Sam Lewis. Από εκεί και πέρα το τραγούδησε
κόσμος και κοσμάκης και μπορείς να
διαλέξεις όποια εκτέλεση σου ταιριάζει.
Προσωπικά βάζω την εκτέλεση της Lydia
παύλα Το Αρπακτικό παύλα Lunch και από το
ντεμπούτο της άλμπουμ το 1980. Θα έβαζα
εκείνη της Diamanda Galas που είναι πιο
θανατηφόρα αλλά επειδή έχουμε έρωτα με
την Λυδία πολλά χρόνια τώρα και ξυπνήσαμε
πολλές θλιμμένες Κυριακές υπό τους
σχιζοφρενείς avant-garde ήχους της, διαβάσαμε
τα βιβλία της και γενικά την φανταστήκαμε
και στο κρεβάτι μας… τι έλεγα… ναι…
καλή σας εβδομάδα.
