Πρώτα
απ' όλα, μεγαλώνοντας ξεκίνησαν όλοι με
ένα πολυβόλο να ρίχνουν βολές πάνω στο
είδος που φωνάζουμε, ή φωνάζαμε, ή φώναζαν
τελοσπάντων ROCK με διάφορα
είδη, ήχους, συνεργασίες και ξέρω 'γω
τi άλλο που όσοι απ' τους
μεγάλους παραμένουν εν ζωή είπαν ας
αράξουμε σε ένα καναπέ and let
the kids play, και οι άλλοι που θα πω ήταν
τυχεροί (αν μου επιτρέψετε
δηλαδή) και μπήκαν πρόωρα
στον τάφο βρίσκουν τα κοκαλάκια τους
να τρίζουν από τα θαύματα της γενιάς
του Jan Wenner. Τι ήταν όλο
αυτό από πάνω; Mια ολόκληρη παράγραφος
δίχως τελεία; Εύγε SickWorm, και
εις ανώτερα.
Δεν
ξέρω που θέλω να καταλήξω, ή αν θέλω
ουσιαστικά να καταλήξω κάπου. Απλά
σκέφτομαι και γράφω όπως μας έλεγαν στο
δημοτικό. Απλά μοιράζομαι κάποιες
σκέψεις, κι όποιον πάρει το ποτάμι. Απλά
τελικά νομίζω, ότι αλλάξαν τόσο πολύ
την Rock μουσική που εκτός
αν ασχολείσαι με το είδος Rock
με τον underground τρόπο
(βλέπε Αυστραλία, όπως μας έμαθε καλά ο
μάστορας ο Straw Dogs. Αλήθεια,
που στο διάολο, με το παρντόν δηλαδή,
είναι αυτό το παιδί;)... τι έλεγα, α ναι!
Εκτός λοιπόν, αν ασχολείσαι με το είδος
Rock υπογείως, οτιδήποτε
άλλο που θέλουμε να ονομάζουμε rock
έχει φάει τόση πολλή επεξεργασία
που από πέτρα έχει γίνει... αυτό που γίνεται
η πέτρα όταν επεξεργαστεί! Mουσικογραφίας
είμαι παίδες, όχι γεωλόγος!
Και
προς μεγάλη σας τύχη θυμήθηκα που ήθελα
να καταλήξω. Αυτό που αντιλήφθηκα, κι
ελπίζω να ισχύει γενικότερα,
otherwise απλά σπαταλώ τον
χρόνο μου, είναι ότι στο σήμερα γουστάρουμε μουσικές
που εμπίπτουν στο είδος ροκ όπως το
ξέραμε, μόνο όταν: 1. είναι
πολύ κάλοι, 2. είναι φτιαγμένοι από
βετεράνους γεωλόγους ή 3. είναι όντως
τόσο καλοί. Και γιατί τούτο στις μέρες
μας είναι τόσο δα λιγουλάκι ΔΥΣΚΟΛΟ,
απλά ακούμε διάφορα άλλα τα οποία δεν
ξέρουμε τι ακριβώς είναι κι απλά τα ακούμε.
Και για να έρθω εκεί που ήθελα να καταλήξω,
για ακούστε τον καινούργιο του Mark Mulcahy. Ένας πολύ όμορφος, απλός και
περιποιημένος δίσκος που αν εξετάσω λίγο
παραπάνω παίζει να αναθεωρήσω λίστες
μέχρι το τέλος του έτους.
Αυταααααά,
Regards,
SickWorm
